جداکننده‌های ثقلی معمولاً برای زدودن و حذف روغن، گریس و نفت به صورت آزاد و غیرامولسیون بکار می‌روند. از نظر تئوری فرآیند جداسازی در جداکننده‌های ثقلی بوسیله قانون استوکس در غیاب جریان توربولانسی و جریانهای گردشی پیش‌بینی می‌شود. بنابراین در عمل، بازدهی جدا کننده ثقلی بستگی به طراحی دقیق هیدرولیک جدا کننده و زمان ماند پساب دارد. این نوع شناورها برای حذف و کاهش روغنهای امولسیون طراحی نمی‌شوند، بلکه فقط برای روغنهای آزاد مورد استفاده قرار می‌گیرند. که از آن جمله می‌توان نفت، روغن زیتون و روغن و چربی‌های موجود در فاضلاب رستوران‌ها را نام برد. از این شناور سازها می توان به دو نوع API و CPI اشاره نمود.
جداکننده API :
سیستم API در واقع یک جدا کننده روغن از آب می باشد که تحت استانداردهای موسسه نفت آمریکا (American Petroleum Institue) طراحی می‌شود. این سیستم به طور وسیعی در تصفیه خانه‌ها و بسیاری از واحدهای صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای طراحی مخازن دایره‌ای و مستطیلی استانداردهایی وجود دارد ولی در عمل این فرآیند در واحدهای مستطیل شکل سازگاری بیشتری داشته و به میزان وسیعتری به کار می‌روند.
در این واحدهای صنعتی علاوه بر حذف روغن و چربی، ذرات جامدی نظیر پیچ و مهره، ورقه‌های پلاستیکی، قطعات بزرگ فلزی و غیره که غالباً در فاضلابروها ملاحضه میشوند به وسیله جداکننده‌ها حذف میشوند. در نتیجه در این نوع جداکننده‌ها به لجن روب‌های قویتری نیاز است. طراحی انواع مختلف جداکننده های آب و روغن بر اساس اختلاف دانستیه استوار می‌باشد. قابلیت و توانایی جداکننده در بهبود بخشیدن به عملکرد جداسازی روغن از پساب تابع عوامل متعددی است که عبارتند از:
- نوع و حالت روغن و چربی در جریان پساب
- خواص جریان حاص
- طراحی و اندازه واحد
- زمان ماند پساب
